Popularne w naszych ogrodach tuje to zazwyczaj przedstawiciele gatunku żywotnik zachodni. Jest to drzewo lub krzew pochodzi z Ameryki Północnej. Najczęściej spotykamy odmiany rosnące w formie kolumn albo mniej lub bardziej regularnej kuli.

Jakie wymagania ma tuja?

Żywotniki zachodnie to dość tolerancyjne rośliny. Rosną dobrze w szerokim zakresie pH od 5,5 do 7,2. Jednak najlepiej się czują w glebie o odczynie obojętnym i kwaśnym. Co do żyzności to również nie ma wygórowanych wymagań, poradzi sobie także i na słabszej glebie jednak musi być ona odpowiednio wilgotna.

Stanowisko pod tuje

Żywotniki dobrze rosną zarówno w słońcu jak i półcieniu. Najważniejszym aspektem w ich uprawie jest utrzymanie odpowiedniej wilgotności gleby. Dlatego najlepiej jest odpowiednio zabezpieczyć glebę przed parowaniem. Dobrze jest wysypać pod tujami warstwę kory, która nie tylko zakwasi glebę rozkładając się powoli, ale i zapobiegnie parowaniu gleby.

Pielęgnowanie tui

Tuje mimo, że nie są trudne w uprawie i mamy naprawdę duży wybór odmian to i tak wymagają od nas trochę czasu i pracy.. Warto wiedzieć jak pielęgnować tuje aby rosły ładnie i zdobiły ogród.

Nawożenie tui

Są trzy terminy nawożenia tui. Pierwszy z nich to wiosenny. Najlepszy termin to wtedy gdy rusza wegetacja. Najpóźniej można to zrobić na początku maja. Drugi termin to około czerwca. Trzeci termin to początek jesieni, najbardziej optymalny termin to wrzesień.

Cięcie tui

Po raz pierwszy po posadzeniu tniemy tuje wiosną w rok po posadzeniu. Częstotliwość cięcia zależy od odmiany tui i jej przeznaczenia. Karłowe i wolno rosnące wystarczy przycinać tylko kosmetycznie raz do roku. Żywopłoty oraz formowane tuje tniemy nawet 3 razy w ciągu roku:

• Wiosenne cięcie tui zaczynamy na początku kwietnia albo jeszcze w marcu zanim ruszy wegetacja gdy nabrzmiewają pąki
• Letnie cięcie wykonujemy w czerwcu gdy młode odrosty zdążą już zmienić kolor na taki jak starsze liście
• Ostatnie cięcie przeprowadzamy w sierpniu, chodzi o to żeby młode odrosty zdrewniały.

Tuje to jedne z najmniej trudnych w uprawie iglaków. Są odporne na choroby oraz szkodniki. Tylko w przypadku zaniedbania i osłabienia mogą być bardziej porażane przez choroby.